Ventanilla 9 november, 17:30u

Het was weer een relaxt begin van de dag vandaag. De voetbaltraining (op maandag, woensdag en vrijdag) begint altijd pas om 4 uur wat betekent dat we pas om half 3, 3 uur de deur uit moeten.
Ik merk dat, na een weekje hier te zijn, ik in het ritme rol en deze tijd ook nuttig wil gebruiken. Zo zit Daniel 's morgens altijd achter z'n laptop om de nodige zaken te regelen (denk aan mail, social media, etc). Ondertussen was ik deze ochtend bezig om de volgende les (morgenochtend) uit te denken en materialen erbij te zoeken. Vervolgens ben ik een klein 'artikeltje' gaan schrijven. Dit was een vraag van Dan aan mij omdat hij dat graag in de volgende nieuwsbrief (woensdag) wilt gebruiken.
Kortom, ik begin me echt een beetje deel te voelen van de organisatie op deze manier. Grappig genoeg ziet Daniel het ook zo en heeft ie stiekem al allerlei ideeën over wat ik kan betekenen als ik weer thuis ben. Hij is dan misschien wel een beetje een dromer en het is nu lastig te weten wat er allemaal mogelijk is, maar dat hij dergelijke ideeën heeft en mijn inbreng zo waardeert voelt voor mij ontzettend waardevol.

We zijn weer bij de training en dit brengt gelijk weer wat serieuze situaties met zich mee.
De jongen die eergister nacht z'n huis uitgekickt is kon gister helaas niet langskomen, omdat hij naar z'n tante is gegaan die, uit angst dat hij weg zou lopen, hem vervolgens niet weg liet gaan. Het is nu dus het eerste moment dat Dan hem weer ziet en tijd heeft om met hem te praten.
Tevens is een andere jongen afgelopen vrijdag wegens agressief gedrag voor drie maanden geschorst van de trainingen. Hij zou afgelopen zaterdag heel even bij de youth group langs komen om met Daniel te praten maar dat heeft hij uiteindelijk niet gedaan. Hij mag nu dan wel niet mee trainen maar komt toch langs om met Daniel te praten.

Het gekke is dat het normaal verhalen zijn die je in films ziet, of waar je misschien via via van te horen krijgt. Maar in dit geval zit je er middenin. Daniel houdt me van vrijwel alles op de hoogte, daarom voelt het voor mij als dat ik alles net zo mee beleef. Intens, maar bijzonder.