Terug in Lima, 29 november
Door: Lyenne
Blijf op de hoogte en volg Lyenne
29 November 2015 | Peru, Lima
Afgelopen maandag stapte ik in het vliegtuig naar Cuzco voor 5 dagen. Toch wel weer even een volledig andere tijd dan de weken daar voor.
Maandag tot en met woensdag bleef ik in Cuzco en heb ik veel in/rond Cuzco rond gespeurd en veel toeristen ontmoet. Ik had m’n dagen rust daar ook wel hard nodig aangezien ik toch aardig wat last had van hoogteziekte. Tevens was er op dinsdag ook een aardbeving, maar aangezien ik op een tourtje naar ruïnes rondom Cuzco was, heb ik vrijwel niets gevoeld. Bij mijn hostel was dat blijkbaar een ander verhaal. Best bizar!
Op woensdag ben ik via Pisac (eerst het stadje en vervolgens de ruïne, onwijs mooi, een soort mini Machu Picchu) en Urumamba richting Ollantaytambo gegaan. Een dorpje dat zich in een dal bevindt, wat echt een onwijs mooi uitzicht oplevert.
Donderdagochtend moest ik vroeg op, want om 05:30 moest ik op het treinstation zijn. Hiervandaan heb ik de trein gepakt naar Aguas Callientes, wat aan de voet van de Machu Picchu ligt. De trein is de enige manier om in dit kleine dorpje te komen. Voor toeristen is dit dan ook niet goedkoop.
Om een uur of 08:00u kwam ik hier dan aan. Allereerst kocht ik mijn busticket naar de Machu Picchu (wederom bizar duur) en vervolgens ben ik gauw mijn backpack in m’n hostel gaan droppen.
Daarna ben ik naar de Machu Picchu vertrokken. De busrit duurt zo’n 15 minuten, gaat enkel over haarspeldbochten waarbij je direct de afgrond inkijkt, maar het uitzicht is fantastisch. Eenmaal bovenop de berg is het dan al helemaal ongelofelijk. Ik denk dat ik nog niet eerder zo’n extreem mooi uitzicht heb gezien!
Die nacht verbleef ik in Aguas Calientes en dit is het eerste moment tijdens mijn hele tijd in Peru geweest, dat het heeft geregend. En hard ook! Toen ik ’s morgens wakker werd, lag door het hele dorpje de stroom eruit. Gelukkig moest ik toen toch weer weg. Ik heb die ochtend weer de trein gepakt richting Ollantaytambo.
Hier wilde ik een minivan pakken richting Cuzco (wat zo’n 10 tot 15 soles kost, waarbij ze je backpack op het dak vastmaken en je redelijk opgepropt zit met je medereizigers), maar, de twee heren die naast me zaten in de trein waren hier blijkbaar voor zaken, en hun bedrijf betaalde dan ook al hun transport. Kortom, ze gaven me een gratis lift in een nogal luxe busje (met airco) en wilde me ook nog eens voor mijn hostel in Cuzco afzetten.
Mijn laatste dag in Cuzco heb ik het rustig aan gedaan. Sowieso was het weer niet helemaal fantastisch. Ten tweede ligt Cuzco hoger dan Ollantaytambo en Aguas Callientes en merkte ik dat ik weer een beetje last kreeg van de hoogte. Ten derde was ik ook best moet van alle avonturen van de dagen ervoor. Al met al ben ik lekker vroeg gaan slapen om de volgende ochtend vroeg de taxi te pakken richting het vliegveld.
Gister kwam ik dus weer terug in Lima! Heerlijk om de mensen hier weer te zien. Het was zaterdag, dus ’s avonds weer Youth Group. Mijn laatste helaas. Ik merkte dat, toen ik me dat besefte, ik toch wel even moest slikken.
Daniel had gister ook een vriend van hem uitgenodigd die elders in Lima woont. Deze jongen was nog niet eerder in deze delen van Lima geweest. Tijdens onze rit naar Las Lomas, Ventanilla vertelde Dan hem dus van alles wat hij mij een maand geleden vertelde toen ik hier net was. Ik besefte me dat ik, enerzijds soort van gewend ben geraakt aan de situatie, anderzijds dat ik opnieuw weer geraakt werd door deze verhalen.
Dan vertelde toen we langs ‘The Curve’ – een van de bendes – reden, dat als hij (die vriend) hier de auto uit zou stappen, hij of beroofd of vermoord zou worden. Dat er doden vallen is daar bijna dagelijkse zaak. Het ding is dat ze nu van Dan en Saul weten dat ze in Las Lomas moeten zijn en wat ze daar doen. Het is voor hun nu dus geen probleem meer om daar langs te rijden, maar er was een tijd dat ze moesten om rijden omdat ze er van de bende niet langs mochten.
Ja, ik ben weer terug in Lima, en het is toch echt een wereld van verschil met de plekken waar ik eerder deze week was. Klimaat, droog en kaal versus onwijs begroeid en groen. Arm en rijk. Bomvol toeristen versus geen toerist te bekennen.
Maar ik ben absoluut blij dat ik weer terug ben en echt jammer dat ik over twee dagen alweer het vliegtuig in moet stappen richting Nederland.
Voor nu dus nog even erg genieten van de tijd die ik nog heb hier.
Maandag tot en met woensdag bleef ik in Cuzco en heb ik veel in/rond Cuzco rond gespeurd en veel toeristen ontmoet. Ik had m’n dagen rust daar ook wel hard nodig aangezien ik toch aardig wat last had van hoogteziekte. Tevens was er op dinsdag ook een aardbeving, maar aangezien ik op een tourtje naar ruïnes rondom Cuzco was, heb ik vrijwel niets gevoeld. Bij mijn hostel was dat blijkbaar een ander verhaal. Best bizar!
Op woensdag ben ik via Pisac (eerst het stadje en vervolgens de ruïne, onwijs mooi, een soort mini Machu Picchu) en Urumamba richting Ollantaytambo gegaan. Een dorpje dat zich in een dal bevindt, wat echt een onwijs mooi uitzicht oplevert.
Donderdagochtend moest ik vroeg op, want om 05:30 moest ik op het treinstation zijn. Hiervandaan heb ik de trein gepakt naar Aguas Callientes, wat aan de voet van de Machu Picchu ligt. De trein is de enige manier om in dit kleine dorpje te komen. Voor toeristen is dit dan ook niet goedkoop.
Om een uur of 08:00u kwam ik hier dan aan. Allereerst kocht ik mijn busticket naar de Machu Picchu (wederom bizar duur) en vervolgens ben ik gauw mijn backpack in m’n hostel gaan droppen.
Daarna ben ik naar de Machu Picchu vertrokken. De busrit duurt zo’n 15 minuten, gaat enkel over haarspeldbochten waarbij je direct de afgrond inkijkt, maar het uitzicht is fantastisch. Eenmaal bovenop de berg is het dan al helemaal ongelofelijk. Ik denk dat ik nog niet eerder zo’n extreem mooi uitzicht heb gezien!
Die nacht verbleef ik in Aguas Calientes en dit is het eerste moment tijdens mijn hele tijd in Peru geweest, dat het heeft geregend. En hard ook! Toen ik ’s morgens wakker werd, lag door het hele dorpje de stroom eruit. Gelukkig moest ik toen toch weer weg. Ik heb die ochtend weer de trein gepakt richting Ollantaytambo.
Hier wilde ik een minivan pakken richting Cuzco (wat zo’n 10 tot 15 soles kost, waarbij ze je backpack op het dak vastmaken en je redelijk opgepropt zit met je medereizigers), maar, de twee heren die naast me zaten in de trein waren hier blijkbaar voor zaken, en hun bedrijf betaalde dan ook al hun transport. Kortom, ze gaven me een gratis lift in een nogal luxe busje (met airco) en wilde me ook nog eens voor mijn hostel in Cuzco afzetten.
Mijn laatste dag in Cuzco heb ik het rustig aan gedaan. Sowieso was het weer niet helemaal fantastisch. Ten tweede ligt Cuzco hoger dan Ollantaytambo en Aguas Callientes en merkte ik dat ik weer een beetje last kreeg van de hoogte. Ten derde was ik ook best moet van alle avonturen van de dagen ervoor. Al met al ben ik lekker vroeg gaan slapen om de volgende ochtend vroeg de taxi te pakken richting het vliegveld.
Gister kwam ik dus weer terug in Lima! Heerlijk om de mensen hier weer te zien. Het was zaterdag, dus ’s avonds weer Youth Group. Mijn laatste helaas. Ik merkte dat, toen ik me dat besefte, ik toch wel even moest slikken.
Daniel had gister ook een vriend van hem uitgenodigd die elders in Lima woont. Deze jongen was nog niet eerder in deze delen van Lima geweest. Tijdens onze rit naar Las Lomas, Ventanilla vertelde Dan hem dus van alles wat hij mij een maand geleden vertelde toen ik hier net was. Ik besefte me dat ik, enerzijds soort van gewend ben geraakt aan de situatie, anderzijds dat ik opnieuw weer geraakt werd door deze verhalen.
Dan vertelde toen we langs ‘The Curve’ – een van de bendes – reden, dat als hij (die vriend) hier de auto uit zou stappen, hij of beroofd of vermoord zou worden. Dat er doden vallen is daar bijna dagelijkse zaak. Het ding is dat ze nu van Dan en Saul weten dat ze in Las Lomas moeten zijn en wat ze daar doen. Het is voor hun nu dus geen probleem meer om daar langs te rijden, maar er was een tijd dat ze moesten om rijden omdat ze er van de bende niet langs mochten.
Ja, ik ben weer terug in Lima, en het is toch echt een wereld van verschil met de plekken waar ik eerder deze week was. Klimaat, droog en kaal versus onwijs begroeid en groen. Arm en rijk. Bomvol toeristen versus geen toerist te bekennen.
Maar ik ben absoluut blij dat ik weer terug ben en echt jammer dat ik over twee dagen alweer het vliegtuig in moet stappen richting Nederland.
Voor nu dus nog even erg genieten van de tijd die ik nog heb hier.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
