Ventanilla, 6 november, 19:30u

Vandaag was wederom een interessante dag!
Het ding is dat er volgende week een item over Voices4Peru wordt uitgezonden op de NBC-affiliate tijdens het 10 o'clock news in het Midden-Westen van de US. Zowel Daniel als z'n vader zijn geïnterviewd en het zal gaan over dat vader en zoon op verschillende plekken, hetzelfde werk doen. Interessante tijden dus.

Voor dit item had de vrouw die het maakt alleen nog wat meer beeldmateriaal nodig. Zo zijn we vandaag dus met de auto door, hoe zal ik het zeggen, 'interessante' wijken van Lima gaan rijden.
Op een bepaald moment deed Saul ineens m'n raam dicht (die geblindeerd zijn) en m'n zonneklepje naar beneden. Dan merk je toch wel dat het serieus is. We hebben in deze wijken dan ook geen moment stilgestaan, laat staan dat we de auto uitstapten. Daniel maakte het videomateriaal dan ook door een kier van z'n raampje, terwijl we rustig doorreden.
We rijden op gegeven moment ook langs de steeg waar Dan en Saul vorig jaar zijn beroofd waarbij ze een pistool tegen hun hoofd kregen.
In deze wijken van Lima loopt geen enkele toerist, wel zo'n 100 zwerfhonden (ik heb er tijdens ons ritje echt wel zo'n 50 gezien). En we werden van alle kanten nagekeken.
Absoluut bizar om zo door de ghetto's van Lima heen te rijden, maar gek genoeg stiekem ook wel tof. Ik denk dat het goed is om ook deze kant van het verhaal te zien. In Dan z'n woorden: om je te beseffen hoeveel werk er nog verzet moet worden.
(Btw papa, mama, geen zorgen, ze verliezen me geen moment uit het oog;) ).

Daniel moest ook nog een paar straat shots maken. Dit besloten we te doen in Ventanilla bij 'The curve', de hangplek van 1 van de bendes. Op de plek aangekomen (op een klein afstandje er vanaf dan) stapt Dan de auto uit om een jongen aan te spreken. Hij kent deze jongen. Hij heeft ook bij de voetbalclub gevoetbald. Ze komen daarna met z'n tweeën terug en blijven bij de auto staan kletsen terwijl Dan met z'n arm door het raam van binnenuit de auto straat shots maakt (en dus ook van de bende).
Je voelt op zo'n moment echt wel een heersende spanning. Ik kan deze trip vandaag dan ook geen andere woorden geven dan bizar en spannend. Ik ben dankbaar dat ik mee mocht. Ik vind het belangrijk dat ik dit ook mee maak.

Momenteel zitten we weer bij de voetbaltraining, geniet ik weer van de gekheid van de jongens. Ze voelen zich met de dag ook comfortabeler bij mij en vice versa. Ze beginnen hun kleine beetje Engels wel een beetje te trainen!!
Diego (die vaak in het appartement is om op Willy te passen) heeft zelfs duolingo geïnstalleerd (het programma waarmee ik Spaans oefen) om Engels te leren! Ik kan echt onwijs van dit soort dingen genieten!

Tijdens de training is Daniel diverse keren een tijdje weg, omdat hij een gesprek heeft met een van de jongens. Een bepaald onderdeel van zijn werk hier, is het feit dat hij psycholoog is. De jongens kunnen dus bij hem hun verhaal kwijt. Ook op dat gebied is vanavond een intense dag. Zo heeft een jongen agressie problemen en is het lastig daar een oplossing voor te vinden. Een ander kampt met een angst stoornis, waar Dan nu mee aan de slag gaat. Een derde blijkt wederom een jaar op school over te moeten doen waardoor hij nu 4 jaar achterloopt. Wat ik me op zo'n moment afvraag is, hoe groot zouden de problemen wel niet zijn geweest als ze deze community en Dan niet hadden gehad? Het gevoel wat dan in me op komt is echt een gevoel van dankbaarheid dat dit kan plaatsvinden en dat ik het ook nog eens mag aanschouwen. Ik hoop ook oprecht dat ik, ook wanneer ik terug ben in Nederland, ik het kan voortzetten om bij te dragen aan deze organisatie!

Al met al, het was weer een ontzettend intense, bijzondere en mooie dag!

Tot morgen!